Of je nu bikram of hot yoga doet, tijdens zo’n lesje zullen er verschillende gedachten door je hoofd gaan. Within time is het de bedoeling dat je ook die onder controle houdt. Misschien wel één van de moeilijkste opdrachten tijdens een yogales. Ik heb een aantal herkenbare gedachten op een rijtje gezet.

Ik moet drinken, NU!

Zeker wanneer je net start met hot yoga of bikram zal je het idee hebben dat je heel de tijd wil drinken. De eerste 20 minuten is er in principe geen water-break. Vanaf Garurasana of ‘eagle pose’ mag je voor het eerst water drinken. Vanaf dan mag je eender wanneer drinken maar enkel tussen twee oefeningen door. Om de focus van anderen niet te storen. En toch is het beter om zo weinig mogelijk te drinken. Het is beter om je spijsvertering zo veel mogelijk gerust te laten. Zelf drink ik eigenlijk nooit tijdens mijn practice, enkel in de iets langere savasana vlak voor de poses op de grond durf ik wel eens een slokje te nemen. Hoe langer je Bikram doet hoe minder je de neiging hebt om tussendoor te drinken. Na de les kan je uiteraard jezelf helemaal laten gaan! Het is een absolute MUST zelfs.

Oh jee, dit ziet er niet uit.

In veel gewone yoga studio’s – met gewoon bedoel ik hier: geen hot yoga – hangen geen spiegels, bij Bikram is dit wel het geval. En 90 minuten jezelf aankijken, dat kan wel eens confronterend zijn. Ik weet niet hoe het bij jou in de studio zit maar ik ben al vaak in studio’s geweest waar de belichting niet erg flatterend is. TL-lampen, ze doen niet veel goeds voor de gemiddelde mens… Bovendien zie ik snel rood, komen adertjes erdoor, je staat in de gekste houdingen en noem maar op. Nee. Dit is niet mijn mooiste momentje. Maar ik heb een quote bedacht die mij daarbij helpt:

“Only those who can look like sh*t, can truly shine like a diamond!”

Ik trek mij dus hieraan op. Bovendien.. Andere yogi’s in de ruimte zijn te hard aan het afzien om veel aandacht aan jou looks te besteden, trust me!

I’m gonna die!

Wie al langer Bikram of hot yoga doet weet dat de ene les niet de andere is. Ook qua temperatuur of toch zeker qua gevoelstemperatuur. Het scheelt van studio tot studio, van hoe hoog ze de luchtvochtigheid zetten, of het de eerste les van de dag is, het aantal mensen in de ruimte, het weer buiten,.. Iedereen komt wel eens buiten met het idee “hoe heet was dat daarbinnen?!”. Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik in Bikram Yoga Las Vegas les volgde. Ik oefende al langer dan een jaar en dacht gewoon die ruimte binnen te stappen, ready to kick some ass! Ik kwam de ruimte binnen en de hitte viel als een blok op mij. Zo erg dat ik dacht dat ik niet eens 10 minuten in de ruimte zou kunnen blijven.

In diezelfde studio in Las Vegas heb ik twee jaar later een van de teachers iets horen zeggen wat me heel erg is bijgebleven. Er was een heel zwaarlijvig meisje in de les, haar eerste keer Bikram. Na één oefening lag ze al op de grond. Er is een regel in Bikram die zegt dat je nooit de ruimte mag verlaten binnen de 90 minuten van de les. En daar had het meisje het duidelijk moeilijk mee. De paniek stond haar in de ogen. De teacher begeleide haar erdoor:

“Just breath. Relax. You are doing oké. I know it does not feel that way. Your mind is telling you you are dying but your body is oké. Don’t listen to your mind, listen to your body. I am telling you you are oke. I never lost anybody before and i am not going to lose you today either.”

Ik herinner me dat ik op die moment in head to knee posture stond en exact datzelfde dacht: “I AM DYING”. Maar eigenlijk cava wel, I can handle this! Het is een mooi proces om op het punt te komen waar je je gedachten niet met je laat sollen.

Waarom doe ik mezelf dit aan?

Ondertussen is dit eentje die niet meer bij me opkomt. Maar dear god wat heb ik dit vaak gedacht. Vroeger heb ik een tijdje veel gezwommen, ik weet dat ik in het begin het heel zwaar vond, maar elke keer ging het beter en beter. Het werd gemakkelijker. Tot het punt dat het vanzelf ging. Hate to break it to you.. Maar het wordt niet makkelijker (of toch maar heel langzaam). Het is één van de dingen die mij het meest versteld deed staan in Bikram yoga. Het blijft altijd even zwaar. Of toch voor een heeeeel lange periode. En zelfs dan nog. Je wordt zelf wel beter maar de uitdaging blijft telkens even groot. Het is moeilijk concreet aan te duiden aan wat dit ligt want de oefeningen blijven altijd dezelfde. Ik vermoed dat het is omdat je enerzijds altijd dieper in de positie kan gaan en anderzijds de mentale uitdaging van de hitte, die blijft er en gelukkig maar. Het voordeel is dat je na de hot yoga les je eigen vraag zal kunnen beantwoorden. Het voelt echt geweldig! Daarom dus!

Fuck die naast mij is goed seg.

In principe heeft yoga geen doelen, het is de weg die je bewandelt an sich die het doel is. Om het even met wat spiritueel poeder te besprenkelen. Er is niet een houding of een punt in je pose die de ultime goal is. Ieder bewandelt er zijn eigen pad. En ik moet toegeven dat dat erg moeilijk is voor mij. Want als die naast mij toch nog dieper in dandayamana bibhaktapada paschimotthanasana staat (benaming heb ik even snel opgezocht hoor, haha) of standing separate leg stretching pose dan denk ik gewoon; damn ik moet ook dieper. Maar het zijn 90 minuten voor jou en jou alleen dus probeer te focussen op jezelf en vergelijk je niet met anderen. Bovendien, alles komt wel met der tijd.. Het is waanzinnig hoeveel poses ik nu kan waarvan ik dacht dat ik ze nooit maar dan ook nooit zou kunnen.

Ik moet straks nog..

Het uitschakelen van je gedachten. Waarschijnlijk de moeilijkste opdracht in een yogales tout court. Er is iets ongelooflijk relax aan 90 minuten enkel en alleen op jke lijf en ademhaling te focussen. Wat een ge-wel-dig gevoel om uit de studio te komen en te beseffen dat je hoofd 90 minuten leeg geweest is. Misschien is het niet voor iedereen zo’n uitdaging maar ik heb de neiging om heel veel in mijn hoofd te steken en alles daar op te stapelen tot het zoveel wordt dat ik er een migraine aanval van zou krijgen. Misschien is dit eentje die moeilijker wordt hoe langer je bikram of hot yoga beoefend. In het begin moet je namelijk heel aandachtig luisteren om te weten welke pose er komt. Maar hoe langer je het doet hoe meer je de dialoog leert kennen en hoe vatbaarder je wordt voor je eigen gedachten. Still working on this one..

IEW zweet! BAH!

Heel eerlijk? Dit is eentje die je dénkt dat bij je zal opkomen maar waarschijnlijk niet zal gebeuren. Geloof me je bent zo aan het afzien dat zweet – en al helemaal het zweet van anderen – je geen zak zal kunnen schelen. Soms, op echt heel drukke momenten, liggen matjes zo dicht bij elkaar dat oefeningen op de grond waarbij je armen uitgespreid liggen, moeilijk worden. Er wordt dan wel eens gesuggereerd dat je gewoon je hand op de (jep, bezwete) rug van je buurman of vrouw te leggen. Ik heb er geen enkel probleem mee. Geloof me dat zweet op je rug is niet hetzelfde dan dat geurtje onder je oksels. Zweet an sich stinkt helemaal niet, het zijn de bacteriën op je huid die geuren. Dat eerste laagje bacteriën is al snel weg en vanaf dan dus alleen nog water. Maar het moet gezegd zijn dat het veel mensen hun eerste reactie is als ze over de hoge temperaturen horen. En ja je zweet nu eenmaal, heel hard zelfs. It’s called being human, en nu gij!

Heb je zelf al eens Bikram yoga of hot yoga geprobeerd? Wat zijn jouw gedachten die wel eens bij je opkomen? Laat me gerust iets weten over jouw ervaringen tijdens de yogales, hieronder bij de comments.