“gimme, gimme,… more!!” Oh jawel, deze perensorbet is o-ver-heerlijk én gezond! En super makkelijk te maken. Én je steunt er onze Belgische perenboeren mee! Shut the front door! Had ik al gezegd dat je er geen ijsmachine voor nodig hebt? Dat het slechts twee ingrediënten bevat en er geen suiker aan toegevoegd wordt? Ik zie het al, je bent helemaal mee!
Oké. Ik teasde een tijdje geleden al met mijn groene smoothie voor beginners naar meer perenrecepten. En zoals beloofd doe ik dat vandaag – good girl Steffi. Ik ben zelf zot van desserten. Een maaltijd afsluiten zonder dessert is figuurlijk met honger blijven zitten. Het hoeft niet groot te zijn – nee ik ben niet veeleisend – maar gewoon nog iets om te snoepen, dat maakt het compleet. Bij mijn lunch kan een stukje zwarte chocolade en een groene thee al voldoende zijn – does the job just fine! Maar bij het avondeten toch graag wat meer. En daarbij hoef je niet meteen te denken aan een gans bananenbrood of chocolade rotsjes die, oké doenbaar, maar nog steeds redelijk wat van je tijd vragen. Mits planning allemaal geen probleem maar af en toe wil je het hier en NU. Als jij ook zo bent, dan is deze zeker iets voor jou.
Eerst even wat over peren. Ik vind peren heerlijk. Maar er zijn grote verschillen tussen peren, je moet bovendien wel wat chance hebben met de zoetheid. Ik koop regelmatig peren en wanneer ze echt super zoet en sappig zijn dan ga ik terug naar de winkel en koop een grote zak vol! Ik schil ze en snij ze in stukken – ja dat is wel een karwei, maar perfect om even bij te benen met Gossip Girl of het laatste seizoen van Homeland – en daarna gaan ze de diepvries in. Niet enkel voor deze sorbet maar ook bijvoorbeeld voor in een smoothie of als aanvulling bij een groentesap. Als je altijd deze bevroren peertjes in huis hebt dan kan je eender wanneer in no time een perensorbet à la minute maken.
Oké. Ik doe het recept even uit de doeken voor de hoeveelheid die op de foto staat. Per peer vul je twee van deze kleine dessertglaasjes. Één bolletje ijs dus.
– Voorbereiding: schil de peer (of peren), snijd ze in stukjes en doe in de diepvries voor minstens 4 uur.
– Haal de perenstukjes uit de diepvries en doe in een diepe pot. Laat een paar minuutjes rusten. Doe er 2 lepels amandelmelk bij en mix met een staafmixer.
– Schep met twee lepels bolletjes in de glaasjes. Decoreer naar believen en geniet!
Let’s talk Paleo today! Het menselijk lichaam is een bijzonder complex iets en dus lijkt het mij weinig waarschijnlijk dat we ooit echt het meest gezonde dieet zullen vinden. Ik krijg trouwens de kriebels van dat woord ‘dieet’. Ik ben een grote fan van een gezonde ‘levensstijl’ en dat is een stuk minder rigide dan wat de meeste zich voorstellen bij een traditioneel dieet. Een van die levensstijlen waar ik me zeker in kan vinden is Paleo. Eén van de weinige voedingstheorieën die steunt op de evolutietheorie.
Wat is Paleo?
Basically is het eten zoals onze voorouders dat deden in het jager-voedselverzamelaar tijdperk. Dus datgene wat je kan vinden en jagen. Het idee achter deze manier van eten is dat we als soort zo’n 150.000 à 200.000 jaar bestaan en slechts 10.000 jaar geleden de landbouw ontstond. Onze voeding is toen drastisch veranderd (om maar niet te spreken over de laatste 50 jaar met de komst van fastfood et cetera) maar ons genoom is maar heel weinig veranderd. Ons lichaam en onze ingewanden zijn – in het licht van de Paleo approach – niet aangepast aan deze andere voeding (granen, bewerkte voeding, melkproducten,…). Paleo keert dus terug naar onze voorouders en baseert zich op hun voedingspatroon. Kort door de bocht: als een holbewoner het niet kon eten dan jij ook niet.
Geen granen, geen suiker.
De jager-voedselverzamelaars aten geen granen. Dus zijn ze ook niet essentieel voor onze gezondheid. Paleo baseert zich op de evolutietheorie en gaat ervan uit dat diegenen die echt geen granen konden verdragen er al uit gefilterd zijn. Maar het is niet omdat je ze wel kan verdragen dat ze goed voor je zijn. De grootste problemen die vooropgesteld worden zijn glucose, gluten en lectines. Wederom komt het erop neer dat ons lichaam wel ontworpen is om met insuline glucose uit het bloed te krijgen maar dat het niet ontworpen is om zoveel koolhydraten (die worden omgezet naar glucose) te kunnen verwerken. Voor de gluten: heel wat mensen zijn glutenintolerant en heel wat anderen zijn gevoelig voor gluten. Het zijn proteïnen die zwaar zijn voor ons spijsverteringsstelsel (de details laat ik hier even voor wat ze zijn). Lectines zijn milde toxines die ook in andere voeding voorkomen maar in granen het meest. De toxines zorgen telkens voor een beetje inflammatie en door het constant eten ervan zou dat chronisch kunnen worden. Wie Paleo eet zegt dus niet alleen bye bye cheeseburger, maar ook bye bye pasta, rijst en brood..
Voor suiker geldt hetzelfde. Natuurlijke suikers komen uit fruit – misschien heel af en toe van honing – maar behalve dat laat de Paleo-eter ze links liggen en dit om dezelfde redenen; ons lichaam is evolutionair niet gemaakt om zoveel suikers te verwerken.
Zijn alle koolhydraten dan slecht? Nee de paleo-eter eet wel koolhydraten maar enkel van onbewerkte voeding dus uit groenten, zaden, zoete aardappelen en fruit. Onbewerkte, non-processed food zoals we het vroeger in de natuur vonden.
Geen zuivel
In het gehele dierenrijk is er geen enkele andere soort die melk drinkt die niet van zijn moeder komt. De jager-voedselverzamelaars hadden hier de kans niet toe. Zoals bij de koolhydraten is ook hier van toepassing: mensen drinken nog maar een heel beperkte tijd (in ons totale bestaan) melk en dus zijn we er niet goed aan aangepast. Of toch niet aan de massieve hoeveelheden die we binnen krijgen. Er zijn heel wat mensen die lactose-intolerant zijn en heel wat anderen kunnen het slecht verdragen (ook al is niet iedereen zich daarvan bewust). Kortom Paleo betekent bye bye koemelk, kaas en yoghurt.
Oké oké, wat dan wel?
Ik herinner mij toen ik voor het eerst de voedselzandloper – die dicht aanleunt bij het Paleo principe – las: WAT. GA. IK. ETEN? Het Paleobord bestaat uit heel veel groenten (meeste van al!), vlees, vis en kip, fruit, noten en zaden, eieren, natuurlijke oliën en knollen. Er zijn heel wat voordelen aan verbonden. Zo is het heel moeilijk je te overeten wanneer je deze levensstijl aanhoudt. Je gaat ook minder snel craving voelen zoals je dat voelt wanneer je maaltijden vooral uit koolhydraten bestaan.
En ik?
Ik kan me zeker vinden in de Paleo levensstijl en dit sluit naadloos aan bij low-carb eten waar ik ook een grote fan van ben, alsook laag glycemisch. Another win! Ik haal zelf heel wat voordeel uit het drastisch minderen in koolhydraten. Zo had ik vroeger heel vaak ‘brain fog’, tot na de middag soms wel, het belemmerde mij in alles wat ik deed en ik had het gevoel heel vaak een dutje nodig te hebben. Dutjes are over! Tenzij ik de nacht doe op Q, dan verplicht ik mezelf daartoe! Maar voor de rest heb ik veel meer energie. Toch eet ik niet strikt Paleo. Ik eet heel af en toe wel eens mozarella (oh god, ik zou het niet aankunnen mijn butternut schotel te missen), grasgevoerde boter en in de ochtend durf ik wel eens griekse yoghurt eten. Ook havermout nuttig ik wel af en toe. Al is mozarella en griekse yoghurt wel een stuk lager in lactose en is haver glutenvrij (als het niet met andere granen in aanraking geweest is). Ook zie je dat paleo-eters vaak heel veel vlees eten. Ik probeer daar niet in te overdrijven. Omdat ik denk dat de jager-voedselverzamelaars ook niet elke dag een hert konden schieten en ook uit ecologische overwegingen. Ik noem mezelf graag ‘qualitariër’: ik kies voor minder maar kwalitatief (lees: bio) vlees en wilde vis, zoveel als mogelijk. Long story short: ik ben overtuigd dat paleo de meest gezonde manier van eten en leven is, ik neem het dan ook als kader om mij op te baseren maar uitzonderingen zijn er!
Ow yes, I’m not kidding! Mijn ontbijt van donderdag was weldegelijk appeltaart-havermout. Van een feestontbijt gesproken! En bovendien geen uren voorbereiden dus dit is zeker niet iets for weekends only. Mits een beetje voorbereiding de dag voordien kan je dit appeltaart-surrogaat ’s morgens gewoon in de oven zetten, ondertussen je beauty-routine voortzetten en 15 minuten later genieten van een heerlijk warm ontbijt. Ready to rock your day!
Eerder deze week sprak ik met een collega over de meest aangename manier om wakker te worden. Voor sommigen is een hels wekkergeluid de enige optie om uberhaupt te ontwaken, voor mij graag zo zacht als mogelijk(die krekels op een iPhone? My favorite!), mijn collega had het over zo’n lamp die zachtjes begint te branden en steeds feller wordt maar mijn nummer 1 manier om wakker te worden is gewoon het gedacht dat er een heerlijk ontbijt op mij staat te wachten. En deze appeltaart-havermout maakte donderdagochtend dus piece of cake – maar dan zonder gluten.
De ingrediënten hieronder zijn voor één portie. Het is glutenvrij, lactosevrij en suikervrij! Whoop whoop!
– Schil de appel en snijd hem in stukken. Doe een bodempje water in een steelpan en stoof de appel tot hij makkelijk te pletten is.
– Giet het overtollige water weg. Doe er de kaneel bij en stamp het geheel tot moes.
– Meng het appel mengsel met de haver, rozijnen en de amandelmelk tot een brei.
– Doe in een ovenpotje en zet in de oven op 180 graden tot de bovenkant licht goudbruin ziet. Ongeveer 15 minuten.
Het weekend is voorbij en dus is het terug tijd voor meer dan enkel mijn gezond bananenbrood als middagmaal te nuttigen. Ik start deze maandag redelijk laat omdat ik vannacht uitzending had op Q-music. Maandag is mijn bioritme altijd wat confused – om vijf uur in mijn bed, je zou van minder! – en dus trakteer ik mijn lichaam vandaag op veel antioxidanten en veel proteïnen. Mijn late lunch is super licht en toch vullend en een ideale toevlucht voor wie graag wat kilo’s kwijt wil. Full-proof paleo en low-carb. Love it!
De antioxidanten komen vooral van de spinazie en ook van de kaneel die ik bij de appels doe – btw, varkensvlees en kaneel is een ab-so-luut adorabele combinatie! Wist je trouwens dat kaneel nog 10 keer meer antioxidanten bevat dan gojibessen? Yes indeed! Ik voeg ook pompoenpitten toe. Daardoor krijgt het geheel wat meer textuur en vooral; extra vezels! Bovendien zijn pompoenpitten een goede bron van magnesium. Iets wat heel veel mensen tekort hebben. Voor het vlees kies ik biologische varkenslapjes.
Een super lekker receptje dat – woohoo – ook nog eens op 10 minuten klaar is. Bovendien heb ik behalve het vlees, alle ingrediënten standaard in huis. Keeps gettin’ better! Onderstaande hoeveelheden zijn voor 3 ‘bootjes’ (of hoe noem je dat?) zoals op bovenstaande foto en is voor 1 persoon. (volledig gebaseerd op mezelf, voel je vrij om er meer of minder van te eten!)
Schil de appel en snijd in dunne schijfjes, doe wat vetstof in de pan en leg de appelschijfjes erin. Bak in een andere pan de varkenslapjes. Wanneer je de appelschijfjes hebt omgedraaid voor de andere kant te bakken strooi je er kaneel over. Bak de appelschijfjes tot ze gaar zijn maar geen moes. Wanneer de appels uit de pan zijn, doe de spinazie in dezelfde pan en roer deze een minuutje tot de kleur iets donkerder begint te worden. Stapel varkenslapjes, appels en spinazie en strooi de pompoenpitten erover.
Je kan jezelf geen foodie noemen vooraleer je succesvol een bananenbrood gebakken hebt. So I heard! Na enkele keren proberen en een aantal tweeks aan het recept denk ik dat ik het woord nu wel in de mond mag nemen: Foodie Steffi it is!
Ik heb deze creatie als bananenbrood gelabeld maar eigenlijk is het iets tussen brood en cake, misschien kunnen we het ‘brake’ dopen? Dat leunt ook meteen aan bij luchbreak waarvoor hij í-de-aal is! Maar eigenlijk is ie gewoon multi-inzetbaar hoor; je kan het eten als dessert, of als ontbijt met een beetje echte boter zoals ik deze morgen gedaan heb!
Oké. Even overlopen wat er allemaal in dit bananenbrood – aka bananenbrake – zit. Of misschien moet ik beginnen met wat er niet in zit? Er zitten geen granen, geen gluten en geen melkproducten in. We eten allemaal al teveel tarwe en bovendien probeer ik altijd het totale aantal koolhydraten naar beneden te halen zodat er minder pieken zijn in mijn bloedsuikerspiegel. Low-carb for the win! Daarom opteer ik ook voor amandel- en kokosmeel. Voor even te duiden: zelfs volkoren-meel heeft nog steeds 6 keer meer kooldydraten dan amandelmeel. Laag in koolhydraten eten is onder andere goed voor mensen die willen afvallen en ook voor diabetici. Maar bijvoorbeeld ook voor wie gewoon insulinepieken en op termijn eventueel chronische inflammatie wil vermijden.
Er zit geen geraffineerde suiker (= tafelsuiker) in dit brood maar wel wat honing. Honing doet de bloedsuikerspiegel minder sterk stijgen dan tafelsuiker en bovendien zijn er ook voordelen aan honing zoals de antioxidanten en vitaminen die erin zitten. Je zal merken dat amandelmeel en kokosmeel een stuk zwaarder zijn, hierdoor zit je snel vol en dus heb je ook niet veel nodig van dit bananenbrood. Het is daarom ideaal een stukje mee te nemen voor ‘on the go’. Wanneer je even een suiker-craving hebt zal dit je redding zijn en je weerhouden om één of de andere candybar aan het tankstation te gaan kopen. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe hard deze kleine treats mij op het gezonde pad houden!
Owkay. Dat allemaal gezegd zijnde. Hoe maken we dit ding?
Ingrediënten:
– 2,5 bananen
– 80 gram kokosmeel
– 60 gram amandelmeel
– 100 ml kokosmelk (uit blik)
– 4 lepels kokosolie (lopend, door lichtjes op te warmen)
– 6 eieren
– 7 lepels honing
– 1 theelepel vanille extract
– 2 theelepels kaneel
– 2 theelepels natriumbicarbonaat (vind je in de supermarkt)
– 1/2 theelepel zout
Hoe:
Prak de bananen en verwarm de kokosolie zodat deze lopend wordt. Mix alle ingrediënten in een grote kom. Doe dit mengsel in de blender. Ik heb het met de staafmixer gedaan (want mijn grote blender is momenteel stuk) dat werkt ook. Doe het mengsel in een langwerpige cakevorm en zet in de oven voor 45 à 55 minuten op 175 graden. Laat nog 10 minuten afkoelen vooraleer je de ‘brake’ eruit haalt. En smullen maar!
Dit was één van de eerste recepten die ik met quinoa maakte en ik ben er nog steeds verzot op. Een recept dat van de eerste keer raak was (dat durft wel eens anders te zijn, een welgemeende sorry voor vrienden en familie die hier al getuigen van waren). Gezond, makkelijk en vooral super lekker, dat is altijd een leuke combo! Quinoa was een van de eerste producten waar ik mee experimenteerde toen ik besloot granen drastisch te minderen. Het was op een reis naar Argentinië dat ik voor het eerst de eindeloze mogelijkheden van dit kleine zaadje inzag. Echt absolutely crazy wat ze er daar allemaal mee maken; van soepen tot pudding. Als je wil minderen met brood, pasta en aardappelen, of in het algemeen lager op de glycemische index en lager in koolhydraten wil gaan eten dan kan dit een ideale overgang zijn. Bovendien is quinoa véél voedzamer!
Quinoa is geen graan maar het zijn zaden, al wordt het ook wel eens een pseudo-graan genoemd omdat het op dezelfde manier gegeten wordt. Of een oergraan, omdat het nog steeds op dezelfde wijze geteeld wordt als in de tijd van de Inca’s. Quinoa bevat heel veel magnesium, potasium, zink en ijzer. Het bevat ook heel veel proteïne én – heel belangrijk – alle essentiële aminozuren. Quinoa bevat ook veel meer vezels dan de meeste granen. Er zitten antioxidanten in en zelfs een kleine hoeveelheid omega 3 vetten. And so on and so on.. Ik zou nog een hele waslijst aan voordelen van dit kleine zaadje kunnen opsommen maar ik hoop dat je al genoeg redenen gevonden hebt om quinoa aan je maaltijden toe te voegen.
Oh ja, nog even terzijde, quinoa is ook glutenvrij! De glycemische index is gemiddeld maar wie een low-carb levensstijl volgt eet best maar af en toe quinoa.
Bij het koken is het belangrijk de quinoa te spoelen, anders kan het wel eens een bittere smaak hebben. De meeste recepten schrijven een 1-2 ratio quinoa-water voor. Ik ben een voorstander van anderhalve keer zoveel water te gebruiken, ik heb graag nog een beetje ‘bite’, een beetje al dente zeg maar. Je kookt quinoa tot het water volledig weg is, je kan altijd nog wat water toevoegen als je ziet dat de quinoa niet de gewenste structuur heeft.
Zowel quinoa, paprika als kurkuma bevatten super veel anti-oxidanten, noem dit dus gerust een anti-oxidanten bommetje! En ik herhaal nog een keertje; qua smaak one of my favorites!
Normale eters eten 1 gevulde paprika per persoon. Ik reken mezelf bij de grote(re) eters en eet anderhalve paprika. Reken voor hongerig manvolk maar op twee paprika’s. Meestal maak ik er maar één voor mezelf maar maak ik wel meer vulling om nog wat extra van te eten en uiteraard de volgende dag als lunch te gebruiken. In de post over het butternut schotel recept vertelde ik al over de vele voordelen van rucola en ook deze paprika eet ik meestal met deze groene superfood.
– Kook de quinoa gaar (zoals ik al zei gebruik ik 1,5 keer zoveel water als quinoa, maar smaken verschillen)
– Snijd het hoedje van de paprika’s en ontpit. Zet ze 5 minuten onder in kokend water.
– Fruit de uit. Doe het gehakt erbij en na een tijdje ook de groentebouillon. Bak rul.
– Doe de 3 lepels tomatensaus erbij, de Provençaalse kruiden, kurkuma, cayennepeper en wat peper en zout.
– Meng de quinoa eronder. En bak nog een paar minuten verder.
– Vul de paprika’s met het quinoa-gehakt-mengsel. Zet de hoedjes erop en prik eventueel een satéstokje erdoor om ze bij elkaar te houden. Zet in een ovenschotel en doe een beetje water erin om te voorkomen dat de onderkanten aanbranden. Doe er zilverpapier over.
– Zet 25 minuten in de oven op 200 graden waarvan de laatste 10 minuten zonder zilverpapier.
– Serveer met rucola!
